สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นก็ต้องขอบอกก่อนนะคะว่าเป็นมือใหม่ในพันทิป เพิ่งตั้งกระทู้ถ้าอ่านดูแล้วติดๆขัดๆไม่ลื่นก็ต้องขออภัยนะคะ....
เราเป็นเลสเบี้ยนค่ะ อายุ26ปีมีแฟนแล้วอายุเท่ากัน เราคบกันมาปีนี้ก็เข้าสู่ปีที่7แล้วค่ะ คบกันตั้งแต่สมัยเรียนที่มหาลัย
คบกันแรกๆแฟนก็บอกเราแล้วนะคะว่าครอบครัวเค้ารับไม่ได้นะที่ลูกสาวจะมีแฟนเป็นผู้หญิง เราก็โอเคค่ะเพราะตอนนั้นเราเข้าใจว่าสังคมไทยก็ต้องมีครอบครัวที่ต้องการให้ลูกสาวแต่งงานมีครอบครัวแบบคนปกติทั่วไปอยู่แล้ว อีกอย่างตอนเรียนเราอยู่กันแต่หอพักแถวๆมหาวิทยาลัยเป็นส่วนมากไม่ค่อยได้กลับบ้านเลยไม่มีปัญหาอะไร ก็เลยคิดว่าเรื่องครอบครัวคงไม่ส่งผลกับเราเท่าไหร่ในตอนนั้นนะคะ
ปัญหาระหว่างเรากับแฟนยังไม่ได้มีแค่ครอบครัวนะคะที่รับไม่ได้แต่กลายเป็นว่าแฟนเรากลัวเพื่อนๆเค้ารู้ว่าเราเป็นแฟนกัน กลัวสังคมของเค้ารับไม่ได้กับการที่เค้าเป็นเลสเบี้ยนค่ะ เราเลยต้องอยู่ในสภาวะสวมหัวโขนของความเป็นเพื่อนกับแฟนตัวเองอยู่6ปี เพราะเราเพิ่งจะมาเปิดเผยให้เพื่อนๆเค้ารู้เมื่อปีที่แล้วนี่เองส่วนครอบครัวก็ยังคงเก็บเป็นความลับต่อไป อิอิ
ในช่วง3-4ปีแรกที่คบกัน เราอึดอัดมากค่ะ เพราะเหมือนต้องฝืนความเป็นตัวเองทุกครั้งที่ออกนอกบ้าน ต้องระวังตัวตลอด ไม่เคยจับมือ ไม่เคยป้อนข้าว ไม่เคยทำอะไรเหมือนที่คนเป็นแฟนเค้าทำกัน ทุกครั้งที่เราจับมือแฟน เค้าจะรีบสะบัดออก แล้วก็จะมองไปรอบๆเหมือนกลัวใครเห็น ถ้าไปไหนกับเพื่อนๆเค้าเราจะถูกทิ้งให้รั้งท้ายเสมอค่ะ เพราะเค้ากลัวว่าถ้าให้ความสำคัญกับเราแล้วเดี๋ยวเพื่อนเค้าจะรู้ว่าเป็นแฟนกัน
เคยมีอยู่หลายครั้งค่ะที่เราเดินออกมาจากเค้าและเพื่อนๆ ก็บอกว่าจะไปซื้อของไปเดินเล่นอะไรก็แล้วแต่ มันทำให้เราสบายใจกว่า เพื่อนของแฟนทุกคนน่ารักนะคะเพียงแต่แฟนเราทำให้เรารู้สึกอึดอัดที่จะต้องปิดบังทุกคน จนทำให้เราไม่ชอบการออกไปไหนมาไหนกับสังคมของเค้า ตลอดเวลาที่ยังเรียนอยู่
จนถึงวันที่เราเรียนจบ แฟนต้องกลับไปอยู่บ้านเค้าก็ขอให้เรากลับไปอยู่บ้านเค้าค่ะ ที่บ้านเราก็โอเคค่ะ เพราะครอบครัวเรารู้เรื่องเรากับแฟนและรับได้ทุกอย่าง อีกอย่างครอบครัวเราก็อยากให้หางานทำใกล้ๆกับแฟนด้วย พอเราได้งานที่เดียวกันเราก็เลยย้ายมาอยู่กับแฟนที่บ้านเลยค่ะ ต้องบอกก่อนว่าเราเคยเจอพ่อแม่แฟน เคยมาค้างบ้างแล้ว เมื่อตอนเรียนแต่ก็มาแค่ไม่กี่ครั้งค่ะ คราวนี้เนี่ยสิต้องมาอาศัยอยู่ด้วยเลย
พอมาอยู่บ้านแฟนสักสามสี่เดือน เริ่มรู้สึกว่าแม่แฟนจะเรียกแฟนเข้าไปคุยบ่อยค่ะ ไม่แน่ใจว่าเรื่องเรามั้ย แล้วก็ชอบออกมาพูดดังๆ หลายๆครั้งว่าจะให้แฟนเราแต่งงานกับผู้ชาย อยากให้หาแฟนต่างชาติ เหมือนเจตนาพูดให้เราได้ยิน เราก็รู้สึกนะคะแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร แฟนก็บอกแต่ว่าไม่ต้องไปสนใจนะแม่ก็เป็นแบบนี้แหล่ะ เค้ากลัวเราเป็นแฟนกัน...
จนหลังๆ เริ่มมีการเคาะห้องกลางดึก สั่งห้ามล๊อคห้อง จับผิดที่นอนว่าทำไมผ้าห่มลงไปกองปลายเท้าหรืออะไรก็แล้วแต่จนทำให้เราเครียด เครียดมากๆค่ะ เราเลยคุยกับแฟนว่าขอออกไปอยู่ข้างนอกได้มั้ย เค้าก็บอกว่าถ้าเราออกไปอยู่ข้างนอกแม่เค้าคงไม่ให้เค้าออกไป แล้วจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แฟนเราเค้าอยู่ไม่ได้ เค้าก็เลยขอร้องให้เราอดทน เราก็เลยตัดสินใจอยู่ต่อ หลังจากนั้นก็เจอหลายอย่างค่ะ ขว้างกระเป๋า เอาปลาในถังขยะให้กิน พูดจาถากถาง สารพัด แต่ส่วนมากจะทำตอนที่แฟนไปทำงาน เพราะเรากับแฟนหยุดคนละวันกันแต่เราไม่เคยเล่าให้แฟนฟังสักครั้ง ไม่พูดเลยเพราะเรารู้ว่าแฟนต้องไม่สบายใจ เค้าเป็นคนกลางฝ่ายนึงก็แม่ฝ่ายนึงก็แฟน จนผ่านไปเป็นปีๆแม่แฟนเค้าก็เริ่มเบาลงค่ะ คงเป็นเพราะเรานิ่งด้วยมั้งไม่ตอบโต้ เลยอาจจะทำให้เค้ารู้สึกว่าเรากับแฟนเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆหรือไม่เค้าก็คงเหนื่อย อิอิ
ส่วนสังคมที่ทำงาน เหมือนเดิมค่ะ ไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน ห้ามสวีท จนเราเลิกจับมือเลิกโอบไปโดยปริยาย แฟนเราเวลาอยู่กัน2คนเค้าจะน่ารักมากค่ะ เค้าเป็นคนเรียบร้อย ขี้อ้อน น่ารัก แต่พอออกมาอยู่สังคมข้างนอกเค้าจะเย็นชากับเรามาก เพราะเค้าทำแบบนี้จนเคยชิน ส่วนเราเปิดเผยค่ะ กับสังคมที่ทำงาน แสดงออกว่าเป็นสตรีที่ชอบผู้หญิง ไม่ได้แต่งตัวเป็นทอมนะคะแต่เราชอบหยอดคนนั้นทีคนนี้ที จนพี่ๆที่แผนกถามว่าเป็นทอมเหรอเห็นชอบแซวผู้หญิงจัง เราก็ปฏิเสธได้เต็มปากเลยค่ะว่าไม่ใช่ อิอิ
ส่วนแฟนเค้าก็ไม่ได้ว่าที่เราแซวใคร แต่เค้าว่าให้เราตรงที่อาจจะทำให้คนจับผิดว่าเป็นอะไรกัน...ก็กลัวเรื่องเดิมๆค่ะ
แล้วจุดเปลี่ยนระหว่างเราก็มาถึงค่ะ เมื่อมีผู้หญิงอีกคนนึงก้าวเข้ามาในชีวิตเรา...
เป็นเลสเบี้ยน บางทีมันก็มีดราม่า...
สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นก็ต้องขอบอกก่อนนะคะว่าเป็นมือใหม่ในพันทิป เพิ่งตั้งกระทู้ถ้าอ่านดูแล้วติดๆขัดๆไม่ลื่นก็ต้องขออภัยนะคะ....
เราเป็นเลสเบี้ยนค่ะ อายุ26ปีมีแฟนแล้วอายุเท่ากัน เราคบกันมาปีนี้ก็เข้าสู่ปีที่7แล้วค่ะ คบกันตั้งแต่สมัยเรียนที่มหาลัย
คบกันแรกๆแฟนก็บอกเราแล้วนะคะว่าครอบครัวเค้ารับไม่ได้นะที่ลูกสาวจะมีแฟนเป็นผู้หญิง เราก็โอเคค่ะเพราะตอนนั้นเราเข้าใจว่าสังคมไทยก็ต้องมีครอบครัวที่ต้องการให้ลูกสาวแต่งงานมีครอบครัวแบบคนปกติทั่วไปอยู่แล้ว อีกอย่างตอนเรียนเราอยู่กันแต่หอพักแถวๆมหาวิทยาลัยเป็นส่วนมากไม่ค่อยได้กลับบ้านเลยไม่มีปัญหาอะไร ก็เลยคิดว่าเรื่องครอบครัวคงไม่ส่งผลกับเราเท่าไหร่ในตอนนั้นนะคะ
ปัญหาระหว่างเรากับแฟนยังไม่ได้มีแค่ครอบครัวนะคะที่รับไม่ได้แต่กลายเป็นว่าแฟนเรากลัวเพื่อนๆเค้ารู้ว่าเราเป็นแฟนกัน กลัวสังคมของเค้ารับไม่ได้กับการที่เค้าเป็นเลสเบี้ยนค่ะ เราเลยต้องอยู่ในสภาวะสวมหัวโขนของความเป็นเพื่อนกับแฟนตัวเองอยู่6ปี เพราะเราเพิ่งจะมาเปิดเผยให้เพื่อนๆเค้ารู้เมื่อปีที่แล้วนี่เองส่วนครอบครัวก็ยังคงเก็บเป็นความลับต่อไป อิอิ
ในช่วง3-4ปีแรกที่คบกัน เราอึดอัดมากค่ะ เพราะเหมือนต้องฝืนความเป็นตัวเองทุกครั้งที่ออกนอกบ้าน ต้องระวังตัวตลอด ไม่เคยจับมือ ไม่เคยป้อนข้าว ไม่เคยทำอะไรเหมือนที่คนเป็นแฟนเค้าทำกัน ทุกครั้งที่เราจับมือแฟน เค้าจะรีบสะบัดออก แล้วก็จะมองไปรอบๆเหมือนกลัวใครเห็น ถ้าไปไหนกับเพื่อนๆเค้าเราจะถูกทิ้งให้รั้งท้ายเสมอค่ะ เพราะเค้ากลัวว่าถ้าให้ความสำคัญกับเราแล้วเดี๋ยวเพื่อนเค้าจะรู้ว่าเป็นแฟนกัน
เคยมีอยู่หลายครั้งค่ะที่เราเดินออกมาจากเค้าและเพื่อนๆ ก็บอกว่าจะไปซื้อของไปเดินเล่นอะไรก็แล้วแต่ มันทำให้เราสบายใจกว่า เพื่อนของแฟนทุกคนน่ารักนะคะเพียงแต่แฟนเราทำให้เรารู้สึกอึดอัดที่จะต้องปิดบังทุกคน จนทำให้เราไม่ชอบการออกไปไหนมาไหนกับสังคมของเค้า ตลอดเวลาที่ยังเรียนอยู่
จนถึงวันที่เราเรียนจบ แฟนต้องกลับไปอยู่บ้านเค้าก็ขอให้เรากลับไปอยู่บ้านเค้าค่ะ ที่บ้านเราก็โอเคค่ะ เพราะครอบครัวเรารู้เรื่องเรากับแฟนและรับได้ทุกอย่าง อีกอย่างครอบครัวเราก็อยากให้หางานทำใกล้ๆกับแฟนด้วย พอเราได้งานที่เดียวกันเราก็เลยย้ายมาอยู่กับแฟนที่บ้านเลยค่ะ ต้องบอกก่อนว่าเราเคยเจอพ่อแม่แฟน เคยมาค้างบ้างแล้ว เมื่อตอนเรียนแต่ก็มาแค่ไม่กี่ครั้งค่ะ คราวนี้เนี่ยสิต้องมาอาศัยอยู่ด้วยเลย
พอมาอยู่บ้านแฟนสักสามสี่เดือน เริ่มรู้สึกว่าแม่แฟนจะเรียกแฟนเข้าไปคุยบ่อยค่ะ ไม่แน่ใจว่าเรื่องเรามั้ย แล้วก็ชอบออกมาพูดดังๆ หลายๆครั้งว่าจะให้แฟนเราแต่งงานกับผู้ชาย อยากให้หาแฟนต่างชาติ เหมือนเจตนาพูดให้เราได้ยิน เราก็รู้สึกนะคะแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร แฟนก็บอกแต่ว่าไม่ต้องไปสนใจนะแม่ก็เป็นแบบนี้แหล่ะ เค้ากลัวเราเป็นแฟนกัน...
จนหลังๆ เริ่มมีการเคาะห้องกลางดึก สั่งห้ามล๊อคห้อง จับผิดที่นอนว่าทำไมผ้าห่มลงไปกองปลายเท้าหรืออะไรก็แล้วแต่จนทำให้เราเครียด เครียดมากๆค่ะ เราเลยคุยกับแฟนว่าขอออกไปอยู่ข้างนอกได้มั้ย เค้าก็บอกว่าถ้าเราออกไปอยู่ข้างนอกแม่เค้าคงไม่ให้เค้าออกไป แล้วจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แฟนเราเค้าอยู่ไม่ได้ เค้าก็เลยขอร้องให้เราอดทน เราก็เลยตัดสินใจอยู่ต่อ หลังจากนั้นก็เจอหลายอย่างค่ะ ขว้างกระเป๋า เอาปลาในถังขยะให้กิน พูดจาถากถาง สารพัด แต่ส่วนมากจะทำตอนที่แฟนไปทำงาน เพราะเรากับแฟนหยุดคนละวันกันแต่เราไม่เคยเล่าให้แฟนฟังสักครั้ง ไม่พูดเลยเพราะเรารู้ว่าแฟนต้องไม่สบายใจ เค้าเป็นคนกลางฝ่ายนึงก็แม่ฝ่ายนึงก็แฟน จนผ่านไปเป็นปีๆแม่แฟนเค้าก็เริ่มเบาลงค่ะ คงเป็นเพราะเรานิ่งด้วยมั้งไม่ตอบโต้ เลยอาจจะทำให้เค้ารู้สึกว่าเรากับแฟนเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆหรือไม่เค้าก็คงเหนื่อย อิอิ
ส่วนสังคมที่ทำงาน เหมือนเดิมค่ะ ไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน ห้ามสวีท จนเราเลิกจับมือเลิกโอบไปโดยปริยาย แฟนเราเวลาอยู่กัน2คนเค้าจะน่ารักมากค่ะ เค้าเป็นคนเรียบร้อย ขี้อ้อน น่ารัก แต่พอออกมาอยู่สังคมข้างนอกเค้าจะเย็นชากับเรามาก เพราะเค้าทำแบบนี้จนเคยชิน ส่วนเราเปิดเผยค่ะ กับสังคมที่ทำงาน แสดงออกว่าเป็นสตรีที่ชอบผู้หญิง ไม่ได้แต่งตัวเป็นทอมนะคะแต่เราชอบหยอดคนนั้นทีคนนี้ที จนพี่ๆที่แผนกถามว่าเป็นทอมเหรอเห็นชอบแซวผู้หญิงจัง เราก็ปฏิเสธได้เต็มปากเลยค่ะว่าไม่ใช่ อิอิ
ส่วนแฟนเค้าก็ไม่ได้ว่าที่เราแซวใคร แต่เค้าว่าให้เราตรงที่อาจจะทำให้คนจับผิดว่าเป็นอะไรกัน...ก็กลัวเรื่องเดิมๆค่ะ
แล้วจุดเปลี่ยนระหว่างเราก็มาถึงค่ะ เมื่อมีผู้หญิงอีกคนนึงก้าวเข้ามาในชีวิตเรา...